शेवंती

अग शेवंती‚ शेवंती‚ किती फुललीस बाई
तुला आणले जिने ती आज बघायला नाही*
तिला अर्पियले होते फूल पहिलेवहीले
किती अभागी तू पोरी‚ तिने नाही देखियले

अग रागावू नकोस, तिला बरे नव्हते ना?
तुझे कळयांचे वैभव तिने पाहिले होते ना?
खात्री बाळग मनात‚ आनंदली असती ती
फुले ओंजळी भरून तिने चुंबिली असती

रोज टपोरेसे एक फूल खुडतो तुझे नि
तिच्या तसबिरीवरती देतो अल्गद ठेवुनी
मग पाहतो डोळ्यात‚ तिचे हसू दिसते ते
जाणवते‚ मन तिचे कौतुकाने ओसंडते

नाही हजर समक्ष जरी बोलाया तुझ्याशी
आणि बाळांना या तुझ्या धरायला हृदयाशी
तरी खंतावू नकोस‚ अशी फुलतच रहा
आहे नक्की येणार ती‚ तिची वाट जरा पहा**

*माझ्या दिवंगत पत्नीने शेवंतीचे इवलेसे रोप भारतातून आणून लावले होते।

**ती माझी नात बनून पुन्हा जन्म घेणार आहे अशी कल्पना.