अर्पणपत्रिका

“ के ”
सांगायचो‚ हळू बोल.
लडी उलगडतील अन्
भळभळ खाली सांडतील शब्द अशी भरभर बोलू नकोस.
ठेचकाळतील ते‚ दुखावतील कदाचित‚
मग त्यांची समजूत काढायला
अश्रूंना ओघळावे लागेल माझ्या.
अन् ओघळलेल्या अश्रूंबरोबर वाहून गेले तुझे शब्द तर
माझ्या वाटयाला काय राहील ?
कुठून शोधून आणू त्यांना ?
तेच घडले न आता ?
बोल ना कुठून शोधून आणू ?
सांग ना‚ बोल ना. आता का गप्प झाली आहेस ?


के,
माझे हे गान
तुलाच अर्पण
पारिजातकाखाली बसली असशील तेव्हा
तिथे गुणगुणावेस तू म्हणून.