रे मीत,

रे मीत, ऐक, गाऊन गीत मी करिते अंतर् खुले
कुणी कोकिळगायन म्हणो, म्हणो कुणि वाग्वेलीची फुले

आनंदी अथवा आर्त, कसाही असो सूर गाण्याचा
मन दिसते त्यातुन, जसा दिसे तळ निर्मळ पाण्याचा
हे उमजुन घे अन ऐक रे जरा गीत गाइलेले
कुणी कोकिळगायन म्हणो, म्हणो कुणि वाग्वेलीची फुले

तू कधीच नव्हते मला मानले अपुली जीवनसाथी
अन् तरिही होते लोभावुन मी तुझ्याच साथीसाठी
पण सनईच्या त्या तारस्वरानी स्वप्न हिरावुन नेले
कुणी कोकिळगायन म्हणो, म्हणो कुणि वाग्वेलीची फुले

तो तुझा तृप्त अन् हसरा चेहरा बघताना त्या क्षणी
परतवले होते निर्धाराने मी डोळ्यातिल पाणी
अन सुरेख निवडीचेही औक्षण होते मी केलेले
कुणी कोकिळगायन म्हणो, म्हणो कुणि वाग्वेलीची फुले

या शब्दसुरामधि समावलेले अंतर्मन उमगावे
अन् तुझ्या अंतरी मीत म्हणुन तरि स्थान मला लाभावे
हे एक मनोगत केवळ आहे मनात बाळगलेले
कुणी कोकिळगायन म्हणो, म्हणो कुणि वाग्वेलीची फुले