बनुताई says,"बंटीबाबा, सॉरी"

बंटीबाबा, सॉरी हं, मी आधी नाई आले
कशी येणार? सर्दीने मी बेजार होते झाले
पप्पी घेत्ल्याशिवाय तुमची र्‍हाय्लीच मी नस्ती
तुम्हाला पण नाई का मग सर्दी झाली अस्ती ?

ब्बाईऽऽ आता दुबईची हवा गार खूप
गुंडाळू तुम्हाला आता दुपट्यात गुडुप
हातपाय काही केल्या हल्वायचे नाही
दुपट्याची गठली सोडवाय्ची नाही

लुकुलुकु डोळ्यानी बघाय्चं नुस्तं
दुदु पिऊन झाल्यावर बर्प द्यायचा मस्त
ओकी ओकी करून कवडी टाकू नका हंऽ
वाढती लागो शिंक येवो घाबरू नका हंऽ

म्हणेल आई "शत्तंऽजिव आणि चिरंऽजीव !"
मीनिंग त्याचा म्हाईताय? "करेक्ट, लाँग लिव्ह"
आणखी थोडे दिवस तुम्ही आईजवळ झोपा
नंतर आपण दोघे मिळुन करुच दंगाधोपा

बरं आता बंटीबाबा, झोपा डोळे झाकुन
तवर येते माय्बोलीवर फेरी मी टाकुन
बघाच, तिथं बनुताई खरड अश्शी काढील,
"का नाई पाठवत ईमेल?" जाब विचारील

बंटीबाबांची तक्रार

अग आई बनुताई का गं आली नाई?
कित्ती शोधलं तरी मला दिस्ली कशी नाई?
बोलव न ग तिला जर थांब्ली असेल घरी
ताई माझी कशी? मला बघू दे तरी

तिनंच नं माझ्यासाठी हट्ट होता केला?
म्हणून तर बाप्पा मला "जा तू" म्हणाला
चल नं आई, जाऊया आत्त्त्त्ता आपल्या घरी
ताई माझी कशी? मला बघू दे तरी

बाप्पा म्हण्ला होता, ताई आहे पॉप्युलर
मावश्या, काक्या सगळे करतात प्रेम तिच्यावर
नक्की छान असणार ताई, जशी कुणी परी !
ताई माझी कशी? मला बघू दे तरी

मांडीवर तिच्या मला आहे लोळाय्चं
धुम्म मचाले गाणं तिचं आहे ऐकाय्चं
ऐकाय्चीये मला तिच्या ट्रीपमध्ली स्टोरी
ताई माझी कशी? मला बघू दे तरी

तिच्याकडे पक्षी म्हणे येतात जेवाय्ला
खानाव्ळीत तिच्या तुम्ही अस्ता कामाला
जोक्स तिचे एंजॉय करता म्हणे तुम्ही सारी
ताई माझी कशी? मला बघू दे तरी

ताईबद्दल बोल्ताना बाप्पा नाई थक्ला
"आण्खि सांग्तो आण्खि सांग्तो" सारखं म्हणत र्‍हाय्ला
कामं जरी होती त्याची पेंडिंग कितीतरी.
अश्शी माझी ताई !! मला बघू दे तरी

बंटीबाबा टु गॉड

मंडळी, दुबईला आल्यापासून बनुताईंनी स्वत:ला सगळ्या फूड आउट्लेट्सना भेटी देणे, डेझर्ट सफारी, मेट्रोतून प्रवास, मित्रमैत्रिणींची नवीन गँग जमवणे, प्लेग्राउंड्स, थिएटर्स, पार्क्स, शॉपिंग मॉल्सच्या फेर्‍या, आइस्क्रीम, चॉकलेटस् वगैरेंमधे गुंतवून ठेवलंय. नंतर मग शाळेत अ‍ॅडमिशन वगैरे कार्यक्रम आहेतच. त्यामुळे आता कवितांमधे यायला त्याना वेळ नाही मिळणार म्हणतात. "अधीमधीकधीतरी येईन म्हणावे" असा निरोप द्यायला सांगितलंय त्यानी. आणि तुम्हाला रेग्युलरली भेटायची जबाबदारी त्यानी आता 'बंटीबाबा' वर सोपवलीय. बंटी आठवतोय ना तुम्हाला? बनुताईंनी आईकडे खास मागणी केलेला भाऊ? तो आला परवा १४ डिसेंबरला.

थँक्स, सोड हात आता पलिकडे जातो
आतून दिस्ली आई तिला बाहेरून पहातो.

कोण रे या बाय्का आता बाहेर मला नेतायत?
तुझ्या हातामधुन हात माझा सोडवून घेतायत?

हस्तायत सग्ळया, तिकडं आई घामाने निथळते
पण खरं सांगू? अरे, तुझ्याऽऽ पेक्षाऽऽ छाऽऽन दिस्ते !!

येरे तुही थोडा इथे, आईला माझ्या भेट
घाम तिचा पूस आणि मगच जा तू थेट

नाहि नाही गरज माझी ओळख करुन द्याय्ची
बाहेर आलो तेव्हाच हाक ऐकू आली तिची

'ते कोण?' काय विचारतोस? अरे, बाबा माझे ते
रोज नाई का माझ्याशी बोबडे बोलाय्चे?

आईला रोज समजावाय्चे धीर देत देत
आता बघ अवतार ! स्वता तेच गोंधळलेत

आणि माणसाला एका मिठी मारून रडतायत
स्वत: बाबा आहेत तरी त्याला 'बाबा' म्हण्तायत

बाबा का रे बाबांचे ते? बरे वाट्तायत नई?
बघूऽऽ आता लाड माझे पुरवतायत की नाही.

ओके, ओके, नीघ आता, आय नो यू आर बिझी
पण विसरू नकोस मला...मीही ठेविन आठवण तुझी

बनुताई - ऑफ टु दुबई

क्काऽय म्हणू बई बई माझ्या फर्गेट्फुल्नेस्ला
सांगितलंच नाही की मी चाल्ले दुबईला !

बाबा आणि आजोबांचे जॉब्स आहेत जिथं
आई म्हण्ते आपण पण आता र्‍हायला जायचं तिथं

व्हीसा बीसा काय म्हण्तात ते बाबानी काढ्लंय
आणि एरोप्लेनचं त्यांनी तिकीटहि पाठवलंय

मज्जा वाट्ते काहो प्लेनमध्धे बसायला?
माझ्या तर बई पोटात उठलाय हा मोठ्ठा गोळा

म्हणतात, बांधुन ठेवतात आत सीटशी पट्ट्यानी
हात पण काढायचा नस्तो विण्डोबाहेर कुणी

वाटेत भेटला मून तऽर मग शेकहॅण्ड करणार कसा?
कान हालवतानाच दिस्णार काहो तिथ्ला ससा?

कर्जत लोणावळ्यासारखी लाग्तात का हो स्टेशन्स
सॅण्डविच, वडा नि चिक्कीसाठी धरायला लागेल पेशन्स?

आई म्हणते जेवायला पण सीटवरच देतात
गोर्‍या गोर्‍या होस्टेसिस मग ट्रे उचलुन नेतात

(त्यावरनं आठवलं आई, इंदुबाइना पण नेउया
जवळ घेउन मला काल ग टीअर्स सांडत रडल्या)

आत्या, मावशी, मामी, काकी, मामा आणि काका
तुम्ही देखिल एनी टाइम भेटाय्ला यायचं बरं का

सेटल झाल्यावर मी सांगिन दुबईमधल्या गमती
तोवर पाठवा ईमेल banutaai@gmail.com वरती

बनुताईंची खानावळ

(कधी उघडतात हो?)










(येतायत की नाही मालकिणबाई आणि वाढपी?)






(चला, सुरू करूया.)










काय रे, बरं वाटलं का आजचं जेवण?)







(वा. मस्तच आहे)







(पहिली पंगत. का ग? ती ही नाही आली आज अजून?)







(बरं बाई हिचं पोट एव्हढ्यात भरलं.)









(आणखीन वाढा थोडी, मेंबर जादा आलेत.)









(ओक्के, आता जरा बाजरीकडे जाऊया.)









(बघाच कसा सफाईनं पळवतो तुमचा पाव.)

*********

पक्षांसाठी बनुताईंची खानावळ नवीन
खानावळीत कामगार नेमले आहेत बस्स् तीन

बाबा बाजारमास्तर - पाव, बाजरी आणायला
आई आहे खानावळीचा स्टॉक ठेवायला

वाढपी म्हणुन आजोबांची नेमणुक झाली आहे
खानावळीची मालकिण अर्थात बनुताईच आहे

मेंबर झालेत आजवर जवळजवळ वीस
सकाळ दुपार संध्याकाळ पंगती अगणित

चौदा चिमण्या, पिजन्स तीन आणि दोन चकोर
आणखी एक बुल्बुल पण जो आहे भुरटा चोर

उजाडतानाच सकाळी मेंबर होतात हजर
कुणी असतं शांत कुणी लावतं ट्वि ट्वी गजर

चिवचिवाट चिमण्यांचा चालतो भुकेपोटी
बुलबुल अस्तो पोझ घेउन नजर टाकत चोरटी

पिजन्स बोलत नाहित, नुस्ती चालीचाली करतात
चकोर आपले बापुडवाणे बघत उभे राहतात

बनुताई नि आजोबा येतात बाल्कनीत
चकोरांची जोडी अस्ते दार न्याहाळीत

धावत येतात चकोर बनुताईना पाह्यल्यावर
आणि अगदी तुटुन पडतात वाढल्या पावावर

वाकडी मान करून बुल्बुल टिपण नीट साधतो
चकोरांच्या चोचीखालुन पाव उचलुन जातो

संधी पाहून पिजन्स मारतात दोन्हींवरती ताव
बाजरी खाऊन पुन्हा जातात पळवायला पाव

बाजरीवरती चिमण्यांचा हल्लाबोल होतो
बघताबघता भांड्याचा तळ दिसू लागतो

पिण्यासाठी पाण्याचा ठेवला आहे माठ
कधी कधी चिमण्या त्यातच आंघोळ उरकतात

काय म्हणता ? खानावळीत प्राप्ती काय मिळते?
बनुताईंच्या डोळ्यांमध्धे हसू जे फुलते ! !

बनुताईंचा पी जे

बनुताई आता मित्रमैत्रिणींकडून नवीन नवीन पी जे शिकून येतात आणि आई, बाबा, आजोबा, सगळ्याना 'कॅप्टिव्ह ऑडियन्स' करून ऐकायला लावतात. शिष्टसंमत नसतील कदाचित पण बनुताईंच्या वयाची मुलं असले जोक्स खूपच एन्जॉय करतात हे मी पाह्यलंय. हा जोक सांगतानाचं बनुताईंचं अनकंट्रोलेबल खिदळणं ऐकून मला वाटलं, 'शिष्टसंमतीची ऐसी की तैसी' तुम्हाला हा जोक तिच्याच शब्दात सांगायलाच हवा.

बाबा, आत्ता बोला, चॅलेंज माझा घेता काय
कोडं घालणाराय मी उत्तर तुम्ही देता काय?

बघा हं उत्तर येत नस्लं तर उठाबशि काढायची
कोड्यात आहे स्टोरी (खि: खि:) एका मुलगीची

आई, तू नको ऐकू, आज तू आमच्यामध्धे नाहिस
उत्तर फोड्तेस आणि वर हास्तेस म्हणून आज तू ढीस !

हं तर बाबा, ऐका, तिकडुन एक मुलगी आली
झप्झप चालत, पळतच होती कुठं तरी चाल्ली

समोरनं आला माणुस आणि विचाराय्ला लाग्ला
"नाव काय तुझं ? नि घाईनं कुठं चाल्लिस ग बाळा?"

ओळखा बाबा, एका शब्दात उत्तर तिनि काय दिलं
ऐकुन जे माण्साला जोरात हसायला आलं

माझ्या या कोड्याचं तुम्ही, बाबा, उत्तर सांगा
नाय्तर वेताळाच्यासारखं झाडाला उल्टं टांगा
( टीप : बनुताईंच्या प्रत्येक कोड्यात या दोन ओळी असायलाच लागतात. )

नाई हो बाबा, नव्हति ती बनू मॉलमधे चाल्लेली
विसरता कशे अहो ती मुलगी एकच वर्ड बोल्लेली

सांगू उत्तर? नाई, नाई, पैले कबुल करा की हरला,
बाबाऽऽ, (खि: खि:) मुलगी (खू: खू:) बोल्ली होती "शीला"

बनुताईंची हाऊसमेड

बनुताईंच्या घरी खूप पूर्वीपासून इंदूबाई नावाची एक हाऊसमेड आहे. वयस्कर आहे. बनूची आई लग्न होऊन घरात यायच्या कितीतरी आधीपासून इंदूबाई कामाला आहे. स्वयपाकात मदत, केरवारा, वगैरे खूप कामे करते. बनूवर खूप माया करते पण का कोणास ठाऊक बनुताईंची तिच्यावर भारी खुन्नस. काहीतरी कारण शोधून त्याना काढून टाकायला लावायचं असा बनुताईंचा प्रयत्न असतो.

आई, पैले इंदूबाईना कामावरनं काढ !
रोज गालगुच्चा घेतात, म्हणतात, "लईऽ ग्वाड"
हात किती खर्खरित, लाग्तात ना गं मला
सांगित्लं तर म्हणतात, "मग पप्पी देशीला?"

माझ्या रूममध्धे पण लुडबूड त्या करतात
चांगले पसरून ठेवलेले गेम्स आवरतात
कोणी सांगित्ले ग त्याना अस्ले उपद्व्याप?
परतपरत मांडण्यामध्धे कित्ती होतो ताप !

शार्पनरमधून पेन्सिलीच्या रिंगा काढल्या होत्या
फुलं म्हणुन वहीवर चिकटवाच्या होत्या
अग्गंऽऽ आज बघ्ते तर टाक्ल्यात टोपलीमध्धे
कशासाठी करतात त्या हे उल्टेसुल्टे धंदे ?

चपात्या तू करतेस गोर्‍या, गोल, सिल्की मऊ
खाताना त्या वाटते मला किती किती खाऊ !
त्यांच्या चपात्यांचा असतो ऑस्ट्रेलियन मॅप
जाड तर इत्क्या, हाफ सेंटीमीटर स्लॅब !

भाजी आणि आमटी तर तिखटजाळ करतात
ओन्ली तू नि बाबा दोघे मिट्क्या मारत खातात
आजोबांच जाऊ दे, ते एक पक्के कोल्हापुरी
मला हवी अस्ते जरा गोडसरच करी

आणि, बायका गोल साडित टाप् टीप दिस्तात
या मात्र भटजींच्या धोतरासारखी नेसतात
कशासाठी अस्लंतस्लं चालवुन आपण घ्यायच?
कामावर त्याना आता नाईच ठेवाय्चं !

घरची सग्गळी कामे तर तूही करू शकतेस
कशाला मं 'इंदूबाई, इंदूबाई' करतेस ?
'उद्यापासुन नाई यायचं' आज त्याना सांग
नाय्तर माझी कट्टी समज सिक्स मंथ लाँग

बनुताईंचं ड्रॉइंग

एग्झॅम माझी चालू होती, बर का वैशूमावशी
अभ्यासातनं मला नवती फुरसत म्हणुन कशी !

तश्शी, जशी आर्या होती बिझी, नाइ का तेव्हा ?
सांगा मं मी तुमच्याशी बोलणार होते केव्हा?

संपत आली आता, उद्या पेपर आहे लास्ट
उद्यानंतर असेन फ्री बोलायला बिन्धास्त

काल होता बर का माझा ड्रॉइंगचा पेपर
काढाय्चे होते शीवाजीम्हाराज घोड्यावर

तेवढे काढुन आणखिनपण काढला एक किल्ला
झेंडा सुध्दा काढुन त्याच्या रूफवर ठेवला

म्हाराजांना फायटिंगला जायची होती घाई
म्हणुन दारात उभ्या केल्या म्हाराजांच्या आई

म्हाराजांच्या तोंडापुढं काढला फुगा मोठा
आणि मग फुग्यात लिहलं "मासाहेब, टाटा"

निशा मॅडम हसल्या, म्हटल्या, "लव्हली, इट्स फाईन"
आउट ऑफ टेन, मार्क त्यांनी मला दिले नाईन

आईईग्ग! आहे आरिथ्मॅटिक पेपर अजून बाकी,
आजोबांच्या मते मला झीरो मार्क नक्की

पेपरमध्धे सम्स नकोत यायला म्हणजे झालं
एवढ्यासाठी गॉडला मी आइस्क्रीम प्रॉमिस केलं

-तुमची बनुताई

आता अतीत आहे

सांगायला हवे का माझेच गीत आहे?
शब्दात ओतले ते माझे गुपीत आहे

हळव्या क्षणांमधे मी जे सोशिले मनाने
ते श्राव्य-शब्द रूपामध्ये प्रतीत आहे

ठावे तुलाहि तेव्हा मी जीव जडवलेला
मानून की तुझीही मजवरच प्रीत आहे

चुकले कळून जेव्हा ना पाहिलेस वळुनी
रंभा मदालसांची ऐसीच रीत आहे

धक्का असा मिळाला की सैरभैर झालो
मेटाकुटी मनाला मी सावरीत आहे

अजुनी स्मरून प्रीती त्या भाबड्या मनाची
आयुष्य आजही मी करतो व्यतीत आहे

शब्दांतुनी कळावे मी काय भोगले ते
म्हणशील तू जरी तो आता अतीत आहे

बनुताईंची दिवाळी

बाबा, तुमी आकाशकंदिल कधी करणाराय?
आई, कानवल्याना सुर्वात कधी होणाराय?
ओऽ गॉड ! बाबा रोजच येतात उशीरा
कोण जाणे आईचा आळस कधी जाणाराय ! १

आजोबानाच सांग्ते आता कंदिल करायला
जग्गात त्तस्सा कुण्णाचाच नको असायला
सुचित्राच्या बाबानी विकत आणलाय, ईऽऽ
आजोबांचा कंदिल नंबर व्वन असणाराय ! २

आणि आई, माझा ड्रेस अजुन आला नाई
त्याच्यावर मॅचिंग पर्स पण हवी मला बाई
तुझ्यासारखी नथ पण घेशिल का ग मला?
मी पण नाकात घालुन ती मिर्रवणाराय ! ३

चकल्या करशील पण पुडाच्या वडयांचं काय?
आजोबांच्या फेवरिट त्या, तुला पण माइताय
कोतंबीर निवडायला तुला मदत मी करीन
बघ हंऽ? केल्या नाईस तर मी कट्टी करणाराय ४

आणि आई, बाबांसाठी घे न काय तरी
तुला पाडव्याला ते देणारायत जुवेलरी
बाबा आपले बिचारे कधीच नाहीत मागत
सांग न त्याना तू यावेळी काय देणाराय? हं? काय देणाराय? ५

बनुताई, इरा आणि 'हडिप्पा'

मॉलमध्धे काय झाली गम्मत, आजोबा, माइताय का?
अहो आम्हाला भेट्लं तिथं कोण ओळखा?…प्रकाशकाका !!

काकांच्या पोटावर बांधलेली कांगारूची पोटली
पोटलित होती एक छान अन गुटगुटीतशी गठली

काकानि मला ओळखले हं ! म्ह्ण्ले, "हाय् बनुताई"
मी पण म्हटले, "हाय्" पण गठली मुळीच बोलली नाई

डोक्याला तिच्या होते गुबगुबित एस्कीमोचे बॉनेट
गोलगोल डोळ्यानी बघतच र्‍हायली माझ्या डोळ्यात थेट

काका हसले आणि म्हणाले, "मीट हर, शी इज इरा;
आणि इरा, या बनुताई बरं का. बघ तरि यांचा तोरा !"

डुच्कन हलली मान अन इरा हसली बोळके उघडुन
इवल्या हातात पटकन् माझे बोट तिने ठेवले पकडुन

काका म्हटले, "इराला 'धुम मचाले' शिकवाल का?"
आईच बोलली, "थांबलय ते; आता घोष आहे 'हडिप्पा' "

बनुताईंच्या सबबी

बाइ, बाईऽ आज होणाराय उठायला उशीर
सांगावे का कपाळाची उठली होती शीर?

आपला साध्या पोटदुखीवर नाई भरवसा
बघायलाच हवा रेड झालाय का घसा

रात्री पासुन पाठ, पाय दुखवावेत काय?
का डोळ्याना आप्ल्या टायर्ड ठरवावे काय?

जेवणात होते श्रीखंड मस्त, अजुन आहे सुस्ती
"बनूऽऽ, शाळा!" ऐकू येताच झोपच येते नुस्ती

"एक्स्क्यूजेस का?" म्हण्ता?, माझे होमवर्क नाई झाले
सोने वाटायच्या भरात राहूनच गेले

टीचर रागावल्या की रडू येते डोळे भरून
रहावे का घरीच आज शाळेला दांडी मारून

आई आहे खमकी, काही ऐकायची नाही
शक्कल नवी लढवायला हवी आता काही

बाबा होतात फितुर अन मलाच रागवतात
द्यावे झाले मॅटर आता आजोबांच्या हातात

पप्पीची नि मिठीची द्यावी जराशी लाच
गालावर घासुन गाल गळ्यात टाकावा हात

बोलावं, "ऑज्योबॉ ऑज शॉळेत जॉय्चं नॉय"
म्हणतिल, "एव्हढंच? हात्तिच्या ! ओक्के बनुताय"

बनुताईंच्या पार्टीची तयारी

आईऽऽ, माझ्यापण मित्राना कधी ग बोलवायचं?
घरी बोलवुन हळदीकुंकू सगळ्याना द्यायच ?

तुझ्या मैत्रिणी कशा ग येतात हळदीकुंकवाला ?
बोलवायचय ना मलाहि नासिर, ऋषी नि मेरीला

लिली, धनंजय, संजू, अंजुम, फत्ते नि अनिकेत
हे पण माझे बेस्ट्फ्रेंड् तेव्हा बोलवायचे आहेत

नायतर करुया का ग सत्तेनारायण पूजा ?
काकांच्या घरि झाली तेव्हा कित्ती नं मज्जा ?

कशी नं साधू ट्रेडरची शिप समुद्रात बुडली ?
वाइफनि त्याच्या प्रसाद खाल्यावर वरती आली ?

प्रसाद पण किति मस्तच अस्तो नै का ग आई ?
शिरा गुलगुलित गोड मला किति आवडतो बाई !

(पण) खाय्ला मिळाय्ला सगळी स्टोरी लागते ऐकाय्ला…
नै चालणार हंऽऽ! आधीच पायजेत शिरा वडे द्यायला

नकोच नायतर; बोलव माझ्या बर्थेडेच्या दिवशी
सगळे येतिल, प्रेझेंट्स देखिल मिळतिल छानशी

अग पण माझा हॅपी बर्थ्डे कधि येतो ते सांग
कॅलेंडरमधि बघतेस का ? की देउ तुला पंचांग ?

बाबा, वर्षानेच कसा हो येतो माझा बर्थडे ?
एव्हरी मंथ अस्तो नै का हो दोन तारिखचा डे ?

बनुताईंची ट्रीप

पन्हाळ्याची ट्रीप संपवुन जेव्हा बनुताई आल्या
खरचटलेल्या, विस्कटलेल्या तरिही 'एक्साइट्लेल्या'

क्काऽऽय आणी कित्त्ती मज्जा सांगावी सगळ्याना
म्हणून नव्हती उसंत बनूताईंच्या शब्दाना.

"कित्त्ती मज्जा केली म्हाइताय आम्ही ट्रीपमध्धे ?
येता जाता गाणी पण किति म्हटली बसमध्धे.

थंडी वाज्ली, कडकडून ग भूक पण लाग्लेली
टिफिन खाल्ल्यावर सगळ्यानी फिरायला सुर्वात केली

आई, हिस्ट्रीबुक मध्धे पण आहे पन्न्हाळा
कित्त्ती जागा दाखवल्या टीचरनी आम्हाला

सजा कोठडी नावाचे ग दगडी घर एक तेथे
संबाजीला बाबानि त्याच्या प्रिझनर ठेवले होते

अग, शिवाजी म्हाराज संबाजीचे बाबा होते
म्हण्तात संबाजीने त्यांचे काय्तरि ऐक्ले नव्हते

बाबा, संबाजीचे बाबा होते का हो वाईट ?
करत कशी होते मग वाइट लोकांशी ते फाईट ?

आजोबा, तिथं मोठ्ठा स्टॅच्यू होता बाजिप्रभूंचा
नाइ का तुम्मी गोष्ट त्यांची कितिदा सांगायचा?

आणि आई, तिथं होता एक बुरुज पिसाटीचा
तबकवन गार्डन आणि विष्णूकुंडहि पाण्याचा

कुंड म्हण्जे वेल गऽऽ, डब्ल्यू ई एल्लेल् वेऽऽल
पाणी गार पण टीचर म्हटल्या ड्रिंकिंग् ला अन्वेल

आण्लय तिथनं तुझ्यासाठि मी कढिलिंबाचं झाड
वॉटरबॉटल्मध्धे ठेवलय पाणी ओतुन काढ

अग्ग, टाकू नको नं काठी ती आहे माझी तल्वार
फत्तेसिंगने दिले मला, ती शाळेत आहे मी नेणार"

बोलुनबोलुन थकल्या तेव्हा झोपुन गेल्या ताई
झोपेतदेखिल तल्वार त्यांच्या हातातुन सुटली नाही.

बनुताई 'मिस् वर्ल्ड'

(दोनएक दिवसांपूर्वीची गोष्ट. मी असेच काही लिखाण करत असताना बनुताई आल्या आणि दोन्ही हात मागे धरून माझं लक्ष जाईपर्यंत निमूटपणे उभ्या राहिल्या. मी विचारलं 'काय बागड्-बन्-बनुताई, आज काय शिजतंय डोक्यात?' तशा त्या म्हणाल्या," आजोबा तुम्मी मोठे असून माझ्यावर ल्हीलेल्या कविता बालकवितांमधे छापता. आता मी मोठ्ठ्यांच्यावर कविता ल्हिली तर ती कुठं छापणार?" मी म्हटलं,"त्यात काय बनुताई? तुम्ही छोट्या, पण तुमची कविता आपण मोठ्ठ्यांच्या कवितांमधे छापायला देऊ. घेतली तर घेतील ते" तशा बनुताई थोडा वेळ गप्प उभ्या राहिल्या आणि नंतर मागे लपवलेला एक कागद माझ्यापुढे करून म्हणाल्या, "ठीकाय, मं ही घ्या माजी कविता". आणि धूम मचाले गात पसार झाल्या. ही त्यांची कविता:)

बाबा मला म्हणतात 'बनुताई झिपरी', आई म्हणे 'मिच्कुल्या डोळ्यांची'
काकाना दिसतंय नाक अपरं तर मामा म्हणे वजनात दोन् तोळ्यांची

मावशी नि काकी, दोघीना बाकी, जरा तरी आहे माझी कदर
घरि जाते त्यांच्या, तेव्हा मीठ मिर्च्यानी काढायची म्हणतात हिची नजर

आत्याबाई आईला म्हणतात "कशाला उचलुन आणलित कुणाची"
आजोबाच एकटे बागड-बन-बनूला म्हणतात 'बनुताई गुणाची'

मिच्कुल्या डोळ्यांचि, झिपर्‍या केसांचि, अपर्‍या नाकाची मला म्हणता ?
खोटारडे कुठले! मं गालांची माझ्या उठसूट पप्पी का घेता ?

म्हणाऽऽल तेव्हा, ... होईन मी जेव्हा, मिस् इंडिया नि मिस् वर्ल्डऽऽ
"अरे, याच बनूला म्हणायचे आपण कि 'कैच्च्या कैच आय हिचं रुपडं' "

मी बाई तव्वर फोटो माझा कुण्णालाच मुळि नाई द्यायची
अहो नायतर माझ्या नाकाची, डोळ्यांची, झिपर्‍यांचि जगभर कॉपि व्हायची

तुम्माला म्हणुन मी दाखवते फोटो जो माझा नाही, आहे माझ्या मैत्रिणिचा
फायनल्मधे, किनी, वायदा केलाय तिनी, रनर अप माझी ठरण्याचा.



ही न? केटी आंटीची सरी आहे. जरा माज्यासारकीच आय कीनै आजोबा?

बनुताईंची मराठी भाषा

सकाळपासुन आईच्यामागे बनुताई भुणभुण लावी
“ट्रीपआय आमची आफ्टर टुमॉरो, बाबांचि पर्मिशन हवी,

जुनियर, सिनियर के जी जाणार फोर्ट पन्हाळ्याला
टीचरनि सांगलय सगळ्याना ट्वेंटी रुपीज आणायला”

बाबा म्हटले “आपण बनुताई, जाऊ ना गाडीनी
तर म्ह्टल्या त्या “नोऽऽ नं, बाबा आय वाँटु गो बसनी”

“फत्तेसिंग, रुशिकेश, सुचित्रा, संजुहि जाणारैत
अ‍ॅग्री केलंय आजोबानि, ट्वेंटि रुपीज देणारैत”

बाबा झाले तयार रदबदलीने आईच्या
अन मग पारावार न उरला खुशीस बनुताईंच्या

बनुताई बोलतात अशी अस्खलित कॉन्व्हेंटची भाषा
(जरि म्हणती त्या श्लोक रोजचे बिनचुक अक्षरश:)

बनुताईंची संध्याकाळ

शाळा सुटली म्हणजे बनुताई येतात रिक्शाकडे
सुरेश सांगतो हासत हासत कसे दिसे रुपडे

"सुटलेलि शूलेस, हेअरबँड हातात नि बॅग मागे फरफटतात
विस्कटल्या ड्रेसवर मातीचे डाग, 'डाग चांगले असतात' म्हणतात"

बनुताई येतात हाततोंड धुवुन अन फ्रॉकही बदलून
अजून चालू असते 'धूम मचा ले' ची धून

आई देते गोड शिरा पण दूधहि लावते प्याया
झोपुन थोडे बनुताई होतात तयार खेळाया

पण बाबांचा हुकूम सुटतो 'बनू बस अभ्यासाला'
अन् मग लागे जबरदस्तिने टेबल्स घोकायाला

गरिब बिचार्‍या आजोबांनाच शिक्षा ती खाशी
इथेहि चालते बनुताईंची सॉलिड चापलुसी

"टू वन्जा टू …. टू वन्जा टू …. आजोबाऽऽ, तो बगा आला टांगा;
टू वन्जा टू …. टू टू जा फो ….पन फाय का नाय ? शांगा"

हताश होऊन हात आजोबा डोक्यावर नेतात
धुम मचा ले ओरडत बनुताई तेव्हढ्यात धुम ठोकतात

बाहुली बाहुला, ठिक्करबिल्ला कोण हे खेळेल?
बनुताईंची गँग खेळते क्रिकेट सारा वेळ

दिवेलागणीच्या वेळी मग घरात त्या येती
'दिव्या दिव्या' अन् 'शांताकारम्' बाबांसह म्हणती

रात्री जेवण भरवायाला आजोबाच त्यांना हवे
हट्टापुढती बाबानाही लागे नमते घ्यावे

मउ भाताचे घास आजोबा गोलगोलसे करतात
घास गालात अन् बोबड्या बोलात बनुताई फर्मावतात,

"ऑजोबॉ मॉलॉ पुडच्यॉ घॉशॉत मॉरंबॉ पॉयजेलॉय"
नाही म्हणतिल आजोबा ऐशी बिशात त्यांची काय?

"भात संपव आधि" किचनमधून आई ओरडते
आजोबांचे जाते बोट तोंडावर नि मुरंब्याचि फोड मिळते

झोपताना बनुताई स्वत:च सांगतात आजोबाना गोष्टी
निष्पाप बोलांनी नकळत भिजते आजोबांची दृष्टी

"आजोबा, शांगा न आजीला तुमी हाक काय मालायचा?
बाबा कशे आईला 'चिम्' म्हंतात तशे तुमि काय बोलायचा?"

बनुताईना घेतात जवळ आजोबा नि मायेने थोपटतात
हळु हळु आंगठा चोखत बनुताई निद्रावश होतात

आजीच्या साडीची आजोबानी शिवलेली मऊ उबदार दुलई
तिच्यात स्वत:ला घेऊन गुरफटुन निजतात बनुताई

बनुताईंची शाळा

बनुताई शाळेमधे जायला आता लागल्यात
शाळा आहे राजवाड्याजवळच्या एका बंगल्यात

नाव त्यांच्या शाळेचे होली क्रॉस कॉन्व्हेंट
टीचर मिस हेलन अन् फादर बर्टी व्हिन्सेंट

बनुताईंना खूऽऽपच आवडली आहे शाळा
जामानिमा केलाय् बाबानी सगळा गोळा

काळे शूज, निळा स्कर्ट, पांढराधोप टॉप
लाल हेअर बँड, युनिफॉर्म टिपटॉप

पाठीवरच्या स्कूलबॅगवर सश्याचे तोंड
पाण्याच्या बाटलीला हत्तीची सोंड

टिफिनमधे कधी मफिन, ब्रेडजॅम कधी
तूपसाखरपोळीभाजी असते अधीमधी

मफिन, जॅम, तूपसाखर होते चट्टामट्टा
ब्रेड, पोळीभाजी बनतात कावळ्यांचा वाटा

बसनी जायचं शाळेला हे आईला नाही पास
म्हणून नेण्याआणण्यासाठी रिक्शा आहे खास

रिक्शावाल्या सुरेशची भरते कंबक्ती
"मस्ती नको" म्हणून जेव्हा करतो तो सक्ती

बनुताई दादा बनुन हल्लाबोल करतात
धुडकावून त्याला, हॉर्न वाजऽऽव वाजवतात

जगदंबेची आरती

जय अंबे, जगदंबे, दुर्गे, भवानी
हिमनगदुहिते, माते, गिरिजा, ईशानी … जय देवी जय देवी

षडाननाने वधिले तारकासुराला
तू कोलासुर अन महिषासुराला
पति समवेता तू अन तव पुत्रांनी
रक्षियले विश्वाला खलविनाश करुनी,
जय अंबे, जगदंबे, दुर्गे, भवानी
हिमनगदुहिते, माते, गिरिजा, ईशानी … जय देवी जय देवी

कालीच्या रूपामधि तू क्रोधित दिसशी
रूपामधि अंबेच्या वत्सलमूर्त जशी
आदिमाये डंका तव त्रैलोक्यामधुनी
नाना नामे दिधली तुजला भक्तानी
जय अंबे, जगदंबे, दुर्गे, भवानी
हिमनगदुहिते, माते, गिरिजा, ईशानी … जय देवी जय देवी

य:कश्चित मानव मी तुज वंदन करतो
संकटमोचन करशिल ही इच्छा धरतो
मातेच्या ममतेने घे मज सावरुनी
परिवारावर छाया मायेची धरुनी
जय अंबे, जगदंबे, दुर्गे, भवानी
हिमनगदुहिते, माते, गिरिजा, ईशानी … जय देवी जय देवी

शंकराची आरती

जटा धारिल्या शीर्षावरती झेलियली गंगाधारा
आणि खोविला आभूषणात्मक शीतल शशि कचसंभारा
भालावरल्या नेत्रामधुनी बरसवुनी खदिरांगारा
मदनदहन करूनिया शमविला क्रोध तुवा अतिबलेश्वरा
जय शंकर, जय महेश्वरा, जय उमापती, हर शिवेश्वरा

विश्वाचा समतोल राखण्या अवलंबिशी तू संहारा
कठोर जितुका तितुका भोळा असशी तू तारणहारा
कर्पुरगोर्‍या अंगांगावर भस्म लेपिशी उग्रतरा
व्याघ्रांबरधारका महेशा, मम वंदन तुज हरेश्वरा
जय शंकर, जय महेश्वरा, जय उमापती, हर शिवेश्वरा

कंठ तुझा जाहला निळा जधि प्राशन केले हलाहला
दाह तयाचा शमवायाला नाग धारिला जशि माला
तांडवप्रिया, रूद्रनायका, कैलाशपती, त्रिशुलधरा
अर्पण ही आरती चरणि तव नीलग्रीवा पशुपतेश्वरा
जय शंकर, जय महेश्वरा, जय उमापती, हर शिवेश्वरा

गणपतीची आरती

सुखकारक, दुखहारक, सन्मतिदायक, गणपती मोरया
जय गणपती, जय मोरया, मंगलमूर्ती मोरया

प्राक्तनातले अरिष्ट नुरवी
प्रेमकृपेची धारा झरवी
वात्सल्याची वर्षा पुरवी
तू गणनायक, सिध्दिविनायक, सुबुध्दिदायक मोरया
जय गणपती, जय मोरया, मंगलमूर्ती मोरया

राग लोभ अज्ञान काननी
गुरफटलो मज तार यांतुनी
अनन्य भावे शरण तुला मी
दे मज स्फूर्ती आणि सन्मती, अंति सद्गती मोरया
जय गणपती, जय मोरया, मंगलमूर्ती मोरया

सर्वसाक्षि तू, तू वरदाता
तुजवाचुनि मज कुणी न त्राता
क्लेशांमधुनि सोडवि आता
मी नतमस्तक करित प्रार्थना हे गजवदना मोरया
जय गणपती, जय मोरया, मंगलमूर्ती मोरया

बनूताईंचा भाऊ

बनूताईंना हवाय आता एक छोटा भाऊ
आईला म्हणतात "आण, त्याचं नाव बंटी ठेऊ.

डोके त्याचे छान चेंडूसारखे दिसावे;
गाल कसे माझ्यापेक्षा गुब्बु असावे;

आई, त्याचे डोळे जरा पिचके असू देत;
जांभई देताना दात नको दिसू देत;

ट्यांहा ट्यांहा भाषेमधे माझ्याशी बोलेल;
काय हवे त्याला मला नक्की समजेल;

हाताशी मी बोट नेता पटकन् पकडू दे;
दोन्ही मुठी तोंडाजवळ घेऊन झोपू दे.

मऊ मऊ दुपट्यात त्याला छान गुंडाळून
देशिल ना ग मांडीवर माझ्या तू ठेऊन?

तुझ्या ओरडण्याने जर जागा होईल बाई
’धुम मचा ले’ गाऊन त्याला करवीन गाईगाई"

(’धूम मचाले, धूम मचाले, धूम’ हे बनूताईंचे फार आवडते गाणे आहे आणि त्या ते आवाज टिपेला नेऊन गातात.)

पुन्हा एकदा बनूताई

बनूताईंच्या निळ्या फ्रॉकला छान छान लेस
पिवळ्या रिबिनीत बांधले सोनेरी केस

गोर्‍या गोर्‍या पायांसाठी गुढग्यापर्यंत स्टॉकिंग
'पिक् पॉक्' बूट वाजवत करतात त्या वॉकिंग

एका हातात बाबांचे अन दुसर्‍यात आइचे बोट...
...धरून चालतात दुडक्या, मिरवत लालगुलाबी ओठ

फुलपाखरू जर दिसले तर मधेच थप्प्कन थांबतात
हात सोडून त्याच्या मागे पकडायला धावतात

लब्बाड फुलपाखरू जाते कुठल्याकुठे उडून
"द्या ना बाबा पकडुन" म्हणत बनुताई बसतात अडून

बाबाना कसलं पळायला येतंय? 'हाफ..हुफ..' करतात
"नाही सापडत मला, बेटा" म्हणत मागे वळतात

बनूताईंच्या गालाचे मग होतात हुप्प फुगे
डोळे येतात डबडबून जर आई भरली रागे

आई आणि बाबांशीपण होते मग कट्टी
हळूच मिळते चॉकलेट, मग बाबांशीच बट्टी

पप्पी घेते आई आणि लागते डोळे पुसू
बनूताईंच्या ओठांतुन मग खुद्कन फुटते हसू

बनूताईंची मनवामनवी

आजोबा माला आणखिन एक चॉकलेट पायजेलाय
द्या नं आजोबा, द्या नं
आई? नाय देत ती. उठत नाई
तुमी द्या नं. द्या नं आजोबा

म माझ्या वेण्या बांधून द्याल ?
आई नाई बांधत. क्लीप लावते नुस्ती
तुमी बांधा. हं अश्शा
बघा. दिल्या नं बांधायला ?
मं आतां द्या चॉकलेट

आजोबा, बघा नं इकडं
भो ऽ ऽ ऽ! नाई घाबलत? नाई घाबलत?
बघा आता मी डोळ्यांचा बागुलबुवा केलाय
घाबललात की नाय? आतां द्या
द्या आता चॉकलेट

आजोबा, तुमी मला काय हाक मालता?
बागड-बन-बनूताई, न?
आता हाक माला, म्हणा, आता म्हणा.
बघा. दिलं न म्हणायला.
म आतां तरी द्या नं माला चॉकलेट
द्या नं आजोबा. द्या नं.

आजोबा, तुमाला एक सांगू?
मला नं ऽ ऽ बाबा इडली खायला नेनाल आएत
तुमाला पन नेईल मी. येनाल?
हापिसातनं आले नं म्हनजे जायचय त्यांच्या गाडीतनं, येनाल?
हं? हं? येनाल काय?
म आता द्या माला चॉकलेट.
द्या नं, द्या नं.

बनुताईंची मेंढी

बनुताईंची होती एक गोरीचिट्टी मेंढी
बर्फासारखी पांढरीफेक लोकरीची गुंडी

बनुताई जातिल जेथे, जाई ही मेंढी
शाळेत जाऊन बसायला बाक पण धुंडी

छोटयाश्या बनूताई

छोटयाश्या बनूताई सतरंजी अंथरतात नि
चमचावाटी हातात घेऊन दही खात बसतात

होते काय गंमत, येते छतावरनं सूत
सुताच्या टोकावर असते एक कोळयाचे भूत

कोळीदादाना येताना बनूताई बघतात, मग
उडते त्यांची घाबरगुंडी वाटी टाकून पळतात

"अरे मानवा,"

कुठे देव आहे कसे आकळावे ?
कसा देव आहे कसे आजमावे ?

मसीहा कुणाला कुठे सापडावा,
कसा अन कधी हे कसे उलगडावे ?

तया शोधण्या जायचे दूर कोठे ?
श्रमाने वृथाच्या कशाला दमावे?

रमावे तिथे तू जडे जीव जेथे,
तुला भक्ति ज्याची तयाला नमावे !

असो राम, ईसा, मुसा वा मुहम्मद
तुझ्या अंतरात्म्यामधे तो समावे !

स्वत: तूहि रे अंश परमेश्वराचा
निखळ सत्य हे का न तुजला कळावे ?

कशी नीज येईल? मजला कळेना

कशी नीज येईल? मजला कळेना
तुझ्या आठवांना उतारा मिळेना
कशी नीज येईल? मजला कळेना ॥धृ॥

कथापुस्तकांची उलटतात पाने
मना मोहवीती न मंजूळगाने
कशाहीमधे चित्त माझे रुळेना
कशी नीज येईल? मजला कळेना ॥१॥

रिकामी तुझ्या बाजुची शेज आज
कुठे हरपले ते तुझे प्रेमकूज
बदलणे कुशी फिरफिरुनि हे टळेना
कशी नीज येईल? मजला कळेना ॥२॥

जरी ठेवली उघडुनी मद्यशाला
पुन्हा भरभरूनी रिकामाच प्याला
किती संपले काहि गणना जुळेना
कशी नीज येईल? मजला कळेना ॥३॥

मरणाचे भय धरू नको

जगण्यावर कर प्रेम आणखी मरणाचे भय धरू नको
लढा जीवनाचा लढताना हतबल होउन हरू नको

जमिनीवरती पाय रोवुनी नक्षत्रांना कवेत घे
विजिगीषू वृत्तीस तुझ्यातिल बळेबळे आवरू नको

मनात जे ते प्राप्त करावे, रास्त जरी, धरणे बाणा
साधनशुचिता सांभाळावी या नियमाला विसरु नको

भान वास्तवाचे ठेवावे धडा नित्य हा घे ध्यानी
नियती अपुल्या हाती नसते, हमी फुका कधि भरू नको

अपमानाला ठेव मनामधि अन मानाची गाथा गा
गाथा गाताना पण लवही अतिशयउक्ती करू नको

खलवृत्तीने लिप्त नसे जग, नेक अनेक इथे असती
निवडुंगावरदेखिल येती फुले तयां विस्मरू नको

मी इथे खुशाल आहे

थंडी, वादळ, ऊन, पाऊस, निसर्गाची सारी हौस
सर्वांपासून रक्षण करणारी माझ्याकडे शाल आहे
वार्‍या सांग सार्‍याना, मी इथे खुशाल आहे

माझ्यासाठी प्रेमाची ही शाल त्यांनीच विणली होती
आलो तिथून इथे तेव्हा बरोबर मी आणली होती
एकटेपणाच्या अंधारात ही धीर देणारी मशाल आहे
वार्‍या सांग सार्‍याना, मी इथे खुशाल आहे

अरे तिथे सार्‍याना माझा एवढा निरोप सांग
उदंड प्रेम दिलेत म्हणावे, कधीच फिटणार नाहीत पांग
प्रेमाच्या त्या शिदोरीवरच माझी इथली वाटचाल आहे
वार्‍या सांग सार्‍याना, मी इथे खुशाल आहे

स्वर्लोकीच्या वाटिकेतून तसाच वाहू नकोस थेट
तिथे आई, दादा माझे, त्यांना जरूर जरूर भेट
त्यांचे आशिर्वाद, वार्‍या, हीच माझी ढाल आहे
आर्जवून त्यांना सांग, मी इथे खुशाल आहे

करायचे त्यांच्यासाठी तेव्हा हात होते रिते
समृध्दीचे दिवस आले तेव्हा दोघे नव्हते इथे
काहीच दिले नाही त्याना....
काहीच दिले नाही त्याना, मनात चुकचुकती पाल आहे
तरीदेखिल त्याना सांग मी इथे खुशाल आहे

आणि माझी सहचारिणी... तीही तिथेच स्वर्गात रहाते
घाईघाईने गेली पुढे, म्हटली, "तुमची वाट पहाते"
पुन्हा भेटावी म्हणून उभे डोळ्यांमध्ये प्राण
नको सांगू तिला सारे, तुला आहे माझी आण

आठवणींनी कासाविस असा माझा हाल आहे
फक्त एवढेच सांग तिला, मी इथे खुशाल आहे

डोळयात आजला का येते भरून पाणी?

वनमोर नाचतो अन फुलते धरा कणांनी
डोळयात आजला का येते भरून पाणी?

पाऊस भरुनि आला अन सांजवेळ झाली
अंधारल्या दिशांची दुभरी मनेही झाली
का गंधहीन आहे रंजीस रातराणी?
डोळयात आजला का येते भरून पाणी?

गेलास दूरदेशी, सखि एकटी जहाली
बाळांस वाढताना बघण्यात गर्क झाली
हळव्या क्षणी परंतु स्मरते तुझीच गाणी
डोळयात आजला का येते भरून पाणी?

दाटून कंठ आला, अन् बोल बोलवेना
सारंगिच्या सुरांची ती आर्तता रुचेना
आषाढपावसाने का चिंब ही विराणी?
डोळयात आजला का येते भरून पाणी?

बाळाची चाहूल

बैस रे प्रिया जरा बिलगुनी असा मला
ऐक लक्ष देउनी काय सांगते तुला

वाटते मलाच की मी जरा जडावले
त्रासदायि भासते उचलणेहि पावले

सूज पावलांवरी वाटतेय का जरा?
उचमळून येतसे जीव होइ घाबरा

काळजी जरा जरा अशी उरात दाटते
कंच कैरि आणि चिंच खाविशि रे वाटते

सांगतात या खुणा काय? तुज कळेल का?
कसे अजाण रे तुम्ही? आम्हीच सुज्ञ बायका

प्रिया, अरे हि लक्षणे आई मी बनायची
स्वप्न, पिता व्हायचे, तुझे खरे ठरायची.

अरे, अरे, पुरे, पुरे, नको करूस नर्तना
बघेल बाळ आतुनी तुझा उतावळेपणा

आधारवृक्ष

सखी, ठाऊक आहे मला,
मी आहे तुझा आधारवृक्ष.

सात पावलं चाललीस माझ्याबरोबर
आणि नंतर बिलगलीस मला वेलीसारखी, तेव्हा म्हणाली होतीस,
"प्रिया, ठाऊक आहे तुला?
या सात पावलांत मी काय मिळवलं ते?
मी मिळवले आहेत सात स्वर्ग "
तेव्हाच ठरवलं होतं मी की मला व्हायचय स्वर्गांतला कल्पद्रुम,
या वेडया वेलीचा आधारवृक्ष.

सखी, ठाऊक आहे तुला?
संसारांतले चटके आणि प्रवाहातले फटके सोसूनदेखील
देवाकडे मागून घेत होतीस मला सात जन्मांसाठी
तेव्हा मीही सांगत होतो त्याला,
"अरे हो म्हण, हो म्हण, हो म्हण,
सातच काय, पुढचे सारेच जन्म आवडेल व्हायला मला
या वेडया वेलीचा आधारवृक्ष."

आणि "सखी, ठाऊक आहे मला,
माझा विचार करत असतेस तेव्हा तुझ्या गालांवर
फुललेली असते मधुमालतीची गुलाबी छटा
आणि रुळणार्‍या कुरळया बटा अभावितपणे सारत असतेस मागे
तेव्हा भासतेस हिरव्या गर्द सळसळत्या पानांची पानवेल
मिठीत बिलगलेली, अपार विश्वासाने,
की मी आहे तुझा आधारवृक्ष.

साता जन्मांसाठी

भाग्यवती ठरले मी जेव्हा सखयाने मजला वरले
अन झाले निर्धास्त तयाच्या मिठीत मी जेव्हा शिरले

नकोच मंचक विसावयाला, मिळो मला त्याचा वक्ष
जसा लतेला आधाराला हवा ताठ कणखर वृक्ष

मिठीत त्याच्या विसावताना नकळत मुख होता वरती
संधी साधुनि उमटवी ठसा ओठांचा ओठांवरती

म्हणे पानवेलीसम ऐसी प्रिये सदा बिलगून रहा
मान वळवुनी मम मुखाकडे असेच डोळे मिटुन पहा

सखयाचे मुखकमल कल्पिते मिटलेल्या डोळ्यामधुनी
अन प्रेमाच्या वर्षावाने पुरी चिंब होते भिजुनी

दयाघना रे हाच मिळो मज वर साता जन्मांसाठी
अन दे ताकत सावित्रीसम यमास धाडाया पाठी

घर सजणाचे

घर सजणाचे कौलारू पण मज ते राजमहाल
..घर सजणाचे...

ही खोली छोटी चौकोनी, जशी कुशल कुणि अभिनयराज्ञी
अंकाअंकामधे भूमिका बदले कौशल्यानी.
ही होते दरबार सकाळी, रात्री रंगमहाल
..घर सजणाचे...

जेथे होते बसणे उठणे, अन आठवणींमधी हरवणे,
जिथुन पियाच्या वाटेवरती डोळे लावुन बसणे
ती चौपाई मजला करते शाही तख्त बहाल
..घर सजणाचे...

साजन माझा राजन आणि मी या साम्राज्याची राणी,
आसुसलो ऐकाया युवराजाची लाडिक वाणी.
दुडदुडत्या पदस्पर्शासाठी आतुर सर्व महाल
..घर सजणाचे...

द्वैत आज होमकुंडामधे जळायचे

तुझ्याकडून शब्द मागुनीहि ना मिळायचे
अन तरीहि अंतरंग मज तुझे कळायचे

जाणतोस ना प्रिया?
तुझ्यात मी समावले,
अन कणाकणामधे...
तुझ्या, भरून राहिले
जोडता अशी मने हे असेच व्हायचे
तार छेडल्याविनाहि सूर रे जुळायचे

आठवांत अजुनही
ती प्रणयाराधने
आणि बोलल्याविना
नजरबंद राहणे
साद घातलीस की पाय रे पळायचे
जिथे असेन तेथुनी तुझ्याकडे वळायचे

संपणार आजला
तहानली अधीरता
वर्षणार शीर्षावर
रे सुमंगलाक्षता
द्वैत आज होमकुंडामधे जळायचे
भरभरून सौख्य जीवनातले मिळायचे

तुझ्या प्रेमरंगात न्हाऊन गेले

कटाक्षात एकाच पाहून गेले
तुझे स्वप्न बघण्यात वाहून गेले

विचारायचे "मी तुला भावले का?"
मनाच्या तळाशीच राहून गेले

जरी बोलले नाहि काही तरीही
खुणेनी तुझे नेत्र बाहून गेले

"उद्या भेट" ऐशा तुझ्या त्या खुणेने
मनाची उलाघाल साहून गेले

कळालेच नाही मला काय झाले
तुझ्या बाहुपाशीं स्वताहून गेले

असे वेड त्या भेटिने लावले की
तुझ्या प्रेमरंगात नाहून गेले

आजच्याहुनी लोक कालचे नक्किच वेडे होते

आजच्याहुनी लोक कालचे नक्किच वेडे होते
शास्त्रांमध्ये, शस्त्रांमध्ये पार पछेडे होते

सत्तावनच्यापूर्वी नव्हती ए के सत्तेचाळिस
ठासणिची बंदुक, कोयते आणि हतोडे होते

नंग्या फकिरासाठी झेलित मस्तकावरी लाठी
मूठ मिठाची घेण्या गेलेले पण वेडे होते

गेल्या काळातही वानवा मध्यस्थांची नव्हती
तरी पिढ्यांच्या पुढे चालतिल असे बखेडे होते

आकाशा चुंबते मनोरे तुम्ही पाहता जेथे
अगदी परवा परवा माझे तिथेच खेडे होते

ज्ञानेशाने वेद वदवण्यासाठी पशु वापरला
जरि तेव्हा पण माणसांमधे बरेच रेडे होते

आज आणखी काल यामधे तसा फरक ना काही
स्वार्थ समोरी येता जग हे अजून वेडे होते

कोणा एका कवीचे ’रेक्वीयम”

डोळे यावे भरुन कुणाचे अलगद पाण्याने
कोणाच्या हृदयात तुटावे माझ्या जाण्याने

रसिकांपाशी आहे माझी एकच ही प्रार्थना
जाताना मज निरोप द्यावा माझ्या गाण्याने

वाङमयचोरीचा माझ्यावर आळ नका घेऊ
धरा भरवसा, केली कविता स्वतंत्र बाण्याने

प्रयास केला रसिकवरांना तृप्त राखण्याचा
अभंग-गाणे-मुक्तछंद वा गजल-तराण्याने

असाल झाला आल्हादित जर रचनांनी माझ्या
जिणे सार्थ, मी म्हणेन, झाले कलम उचलण्याने

शिळेवरी कोरा "देवा, दे तू याला शांती
हसुआसूंचे आसव दिधले आम्हाला ज्याने"

थांबुनी येथे जराशी आसवे गाळून जा

थांबुनी येथे जराशी आसवे गाळून जा
आणि ना थांबायचे तर वळण हे टाळून जा

बांधलेल्या चौथर्‍याला कर हळूसा स्पर्श तू
अन्यथा सार्‍या स्मृतीना तू पुरे जाळून जा

चौथर्‍याच्या खालती ती जागते तव चिंतनी
जोजवाया चौथर्‍यावर वस्त्र हे घालून जा

जोवरी जगली, तुझ्यावर लुब्ध होउनि राहिली
तू समजण्याला उशिर केलास ते बोलून जा

मी इथे साक्षीस, ज्याने जीव तिजवर जडविला
मूक माझ्या प्रीतिवरती मौन, रे, पाळून जा

चिरे पाहिले बुरुजाचे

चिरे पाहिले बुरुजाचे ते ढासळले होते
भगदाडांमधि रक्त गडाचे साकळले होते

गतकाळाचा वर्तमान अन् भविष्य जाणवुनी
धैर्य जणू बेलाग गडाचे त्या ढळले होते

गद्दारांनी स्वार्थापोटी विवरे खोदुनिया
मुल्क जाळण्या पलिते नंतर पाजळले होते

समरामध्ये नररत्नांनी जरि केली शर्थ
साम्राज्याचे लयास जाणे ना टळले होते

कर्तबगाराच्या पुत्राने थोडे सावरले
सावरले पण पाश तोवरी आवळले होते

दिमाखात फर्फरणार्‍या त्या भगव्या झेंड्याच्या
जरिपटक्याचे कापड एव्हाना मळले होते

करशील माफ मज तू

आलाप घेववेना, कंठात स्वर वळेना
नग्मा अबोल झाला का हे मला कळेना

बेरंग झालि श्याई, कागद उडून गेला
निस्तेज हुनर पडला अन शब्दही जुळेना

तू कारवां उठविला बेहोश मज बघोनी
गेलीस टाकुनी अन कुणि दोस्तही मिळेना

परिणाम वारुणीचा? वा स्वार्थ मैत्रिणीचा?
की सूड उगवलेला? मज काहिही कळेना

मैफल उठून गेली, घुंगरू तुटून पडले
तरि का अजून प्याला हातातुनी गळेना?

करशील माफ मज तू विसरून जाहले जे
ही आस लावणे मज अजु्नी कसे टळेना?

तू कीर्तिवंत राहे

हे ठाउके मला मी तुज नापसंत आहे
शिशिरासवे कधी का फुलला वसंत आहे ?

गाठू कशी तुला मी तू दूर दूर तेथे
दोघांमधील अपुल्या अंतर अनंत आहे

अन यायचे तरी पण जाणीव टोचणीची
बदनाम मी, तुझी तर कीर्ती दिगंत आहे

होता जरी दिला त्या कीर्तीत हातभार
उल्लेखही न माझा याचीच खंत आहे.

नेहमीच हारले मी, अव्हेरिले यशाने
डंका तुझ्या यशाचा भरुनी समंत आहे

मी पाहते दुरूनी तव सोहळा यशाचा
जय हो तुझा सदा अन तू कीर्तिवंत राहे !

धरतीची कटिमेखला

नांगरीत जल सरी आखती वेगवती नौका
निळयाशार पाण्यावर उठवित धवल फेनरेखा
लाटांचा हठ पुरा जिरविते पुलिनाची रेती
आवाजावर त्यांच्या उठते टिटवीची गीती
जलचर विश्वाचा पोशिंदा आटायचा ना कधी
धरतीची कटिमेखला जणू अथांग हा जलधी

तीरासम काळजात घुसती लंगर नौकांचे
अग्निबाण कधि भेदन करिती अभ्यंतर याचे
युगे लोटली मंथन करुनी जहर काढल्याला
अण्विंधनविष आज लागते उलट प्यावयाला
तरी कशाची देखिल पर्वा बाळगतो ना कधी
धरतीची कटिमेखला जणू अथांग हा जलधी

इवल्या इवल्या होडया, मचवे, अजस्त्र अन नौका
छातीवर रांगवी, उलटवी कधि साधुनि मौका
कधि अंतर्मन याचेदेखिल उचंबळुन येते
गगनाला गवसणी घालण्याचा प्रयत्न करते
वार्‍याच्या नादाने होतो उत्छृंखलही कधी
धरतीची कटिमेखला जणू अथांग हा जलधी

मी गोंधळले

मी गोंधळले, माधव कैसा मज राधेला विटला ग
मीरेच्या भजनाने का तो कूजनास मम किटला ग

फरक भक्ति अन् प्रीतीमधला त्याने जेव्हा मज समजविला
मीरेची भक्ती जाणुनिया संशय तो मम मिटला ग ….. मी गोंधळले

माझी त्याची जोडि असावी युगायुगातुन अतुट रहावी
मनिषा मी ही कथिता हरिला तो तर हासत सुटला ग….. मी गोंधळले

“कोणी किति जरी शंका घेइल प्रीत आपुली अतूट राहिल,
तुझ्या नि माझ्यामधे दुजी कुणी नाहिच”, तो मज म्हटला ग….. मी गोंधळले

सहस्त्र गोपींची अनुरक्ती, तरिहि हरीची मजवर प्रीती
ती प्रीती मी पांघरते, जो पांघर कधि ना फिटला ग….. मी गोंधळले

कटाक्ष गोपींचे अन् पूजन - मीरा जे करते त्या अर्पण
त्यांमधुनीही मम प्रीतीला हरि कधिही ना विटला ग….. मी गोंधळले

* एक खुलासा करणे आवश्यक समजतो. राधा आणि मीरा या समकालिन नव्हत्या असा आक्षेप येऊ शकतो. पण इथे फक्त राधेच्या व्यक्तिमत्वात थोडी मत्सराची छटा आणून जरा रंगत वाढवावी (राधा कैसे न जले? सारखी )म्हणून हे Poetic License' घेतले आहे.

संध्यागीत

पश्चिम ल्याली सौभाग्याचा टिळा कपाळाला
पूर्वेचे घर सोडुनि साजण परतुनिया आला

सलज्ज नवथर वधूसारखी गालांवर लाली
कुणी पहाया नको म्हणुनी का चंद्रकळा ल्याली
खगोलपरिघार्धाचे अंतर चालुनिया थकला
पूर्वेचे घर सोडुनि साजण परतुनिया आला

रूपयौवना पूर्वेचे पण प्रेम तया आहे
अ­पूर्व पश्चिम दिशा श्यामला लोभावुन राहे
दिवसभराची तिची प्रतीक्षा सफल करायाला
पूर्वेचे घर सोडुनि साजण परतुनिया आला

चंद्र चांदण्या अधिर ऐकण्या गूज प्रियतमांचे
सखी जिवाची निशा राखिते गुपित मीलनाचे
प्रिया पश्चिमा तृप्त, दिनमणी तिला न विस्मरला
पूर्वेचे घर सोडुनि साजण परतुनिया आला

मक्ता गजलेचा

जग लाख गणो वेडयात मला, बस मर्जि तुझी मजवर व्हावी
ही आस मनीची आजवरी अव्यक्त तुला व्हावी ठावी

प्याल्यावर प्याले करिति रिते, पगल्यांना या कुणि सांगावे
चषकाची कैसी मातबरी डोळयातुन मदिरा तू द्यावी

मरणे मजला मंजूर तरी जगतो तो केवळ यासाठी
की कधीतरी तो क्षण यावा अन प्रीति तुझी मज लाभावी

या मैफिलिच्या सम्राज्ञी घे माझा शब्दांचा नजराणा
याहून दुजा सन्मान नको, गीते माझी ही तू गावी

जगतात कुठे कधि नाव न हो, इतुकेच पुरे तू गावे गीत
मक्ता गजलेचा गाताना नावाची याद तुला व्हावी

दु:खे सदैव अपुली कुरवाळली कशाला ?

निर्माल्यवत फुले ही तू माळली कशाला ?
दु:खे सदैव अपुली कुरवाळली कशाला ?
डोळ्यामधे तुझ्या गे सामावली सदा जी
स्वप्ने हताशतेने चुरगाळली कशाला?

कळले तुला न कधिही की कोण कसे होते
सलगी अशातशांची स्वीकारली कशाला ?
बेफाम वादळाने दोलायमान नौका
दुथडी पुरामधेही हाकारली कशाला ?

बघुनी दुखावलेली, तुज प्रेमभावनेने
मी साथ देऊ केली, नाकारली कशाला ?
ना होय तू म्हणाली, नाहीहि ना म्हणाली
डोळ्यात मात्र मर्जी साकारली कशाला ?

मग धडकत्या दिलाने बांधून धीर थोडा
मनधरणि तदा केली, धिक्कारली कशाला ?
दिङमूढ जाहलो अन माझे मला कळेना
माझी अशी दशा मी स्वीकारली कशाला ?

येईन मी तेव्हा

तुला भेटण्याची नाही मला अजुन घाई
जोवरी न आज्ञा देवा तुझी मला येई

तुवां धाडिले मज येथे गुंतवुनी नाती
मनामधी भरूनि सारे मोह, क्रोध, प्रीति

तोडु कशी नाती ? सोडू कसे सर्व कांही?
जोवरी न आज्ञा देवा तशी तुझी होई

करी नेटका वेव्हार समजविले होते
गणित निवासाचे माझ्या ठरवियले होते

तुझ्या हिशेबाची जेव्हा जमा-वजा होई
येईन मी तेव्हा देवा तिथे तुझ्या पायी

बॅट आणि बॉल

एक होती बॅट आणि एक होता बॉल
बॅटकडे बघत म्हणाला "हाय् यू क्यूट डॉल"

"येईन तुझ्याकडे तेव्हा देईन तुला किस्"
बॅटने फिरवले तोंड आणि केले त्याला मिस्

विकेटसना मिळाला चान्स त्यानी जवळ त्याला ओढले
दोघीनी घेतला चुम्मा आणि पायापाशीच पाडले

ओरडले सगळे अम्पायरकडे बघून "हाऊज दॅट"
बॅटसमनबरोबर विजेत्याच्या रूबाबात गेली बॅट

आत्मा श्रेष्ठ असतो

जन्मापासून मॄत्यूपर्यंत शरीर आत्म्याला संभाळून ठेवतं,
आपल्या दुखण्यातदेखील त्याला जपत राहतं
आणि आपले अस्तित्व सपल्यावरच
जाऊ देतं त्याला बाहेर शरीर

पण कॄतघ्न असतो आत्मा
पहिल्या शरीराला सरणावर ठेवले जात असतानाच शोधत असतो
दुसरं रहाण्यासाठी

आपल्या शेवटच्या क्षणापर्यंत उरात बाळगतं ज्याला शरीर
तो आत्मा निष्ठुर असतो
कारण शरीरातच राहून शरीराचे चाललेले हाल
तो निर्विकारपणे पहात बसतो
आणि नंतर आपल्या जोडीदाराची चाललेली प्रेतयात्रा बघत
मजेत फिरत रहातो आकाशातून

बरोबरच आहे कारण तेव्हा शरीर निश्चल असतं
तर आत्मा विश्वसंचारी असतो
जो पहिली काया जळायला लागली
की बिनधास्त दुसरीत शिरतो

आत्मा स्वार्थी असतो नि मेलेल्याचे सोयरसुतक नसलेलाही
पण तरीही अछिंदनीय, अजर, अमर आत्मा शरीरापेक्षा श्रेष्ठ असतो.

कलेवराला कोणी शिवत नाही नि स्वत:ला शिवून घेत नाही आत्मा
कारण शरीर अस्पॄश्य नि उच्चस्तरीय असतो आत्मा
उच्चस्तरीय हा अस्पॄश्यापेक्षा श्रेष्ठ असतो
म्हणून आत्मा शरीरापेक्षा श्रेष्ठ असतो
विचारा पंडितांना!

मुजरा

वेदना हृदयातली ती परत तुज बघताच आली
अन मनाच्या आरशाची पारदर्शी काच झाली

निघुनी जो गेलास तेव्हा वळुनीही ना पाहिले
आज कैसी मैफिलीची फिरुनी तुजला याद आली ?

मूक झाली गजल माझी,शब्दही हरवून गेले
सूरराणी रागिणीची तान पण घेता न आली

छेडिल्या तारा सतारीच्या तरी झंकार नाही
द्यावया मुजरा तुला निस्तब्ध ही जणु रात झाली

ओळखीचे स्मित दिले तू चषक देता छलकता
मेघ आकाशात नसता ही कशी बरसात झाली ?

कुष्ठ्ग्रस्तांची अपेक्षा

कींवभर्‍या नजरेने बघता
जाता येता आम्हाकडे
तुमच्याकडुनी काहि नको,
आम्हि देवा घालितसुं साकडे

पहावयाला नेत्र मिळावे
बोलायाला जिव्हा हवी
हसावयाला ओठ दोन अन
ओठांसाठी गाणी हवी

देवाचे कुणि नाम घेइ तर
कान हवे ऐकाया दोन
चालायाला हवित पाउले
अन जोडाया करतल दोन
……

हे सारे उपलब्ध तुम्हाला
आम्हापाशी काहीं नसे
लाभो तुम्हाला धनराशी
ध्यास तयाचा आम्हा नसे

दोनच घास मिळाले जर तरी
विझेल पोटातिल ठिणगी
तुमच्यासाठी राहु द्यात मग
धान्याने भरली कणगी

'अंडयाचे बंड'

अंडयाचे बंड

एक होतं तरतरीत गोरगोमटं अंडं
कशावरून तरी एकदा केलं त्यानं बंड

बावर्चीच्या हातांतून घेतली खाली उडी
कोथिंबीर अन मिरच्यांच्या टोपलीत मारली दडी

हळव्या अंत:करणाच्या मिरचीला आली दया
कोथिंबिरीच्या लुसलुशीत पानांनी केली माया

कांद्याच्या पण डोळयातून वाहू लागले पाणी
मीठ म्हणाले “जखम असेल तर लावा हळद कोणी”

अंडयाने सांगितले “चकणा बावर्ची काय बोलतो
उकडुन माझ्या पोटातला गोळा काढिन म्हणतो”

सगळे झाले अंडयाच्या भोवताली गोळा
म्हणायला लागले “बावर्चीकडे कर काणा डोळा”

मोर्चा नेला सगळयानी मग बावर्चीकडे थेट
बावर्चीने घालुन दिली मालकिणीची भेट

सगळयाना एकत्रित पाहुन मालकिण झाली खूष
पिता पिता बाजूला तिने ठेवला मँगो ज्यूस

म्हटली “थँक्यू” सगळयाना घेतल्याबद्दल भेट
बावर्चीच्या कानात बोलली “कर झकास आमलेट”

वाढदिवस

कधी आलो? कोण्या रोजी? किती राहीन टिकून?
कोण जाणे अचानक कधी जाईन निघून
किती जगलो तयाचा हवा कोणा इतिहास?
वाढदिवसाचा मग कशापाई अट्टाहास?

येतेवेळी कोणासवे काही आलेले नसते
जातेवेळी पण नाही काही संगे नेता येते
कशासाठी मग हवी भेटी–देणग्यांची रास?
अंती उरते न काही हवा कशाला हव्यास?

जन्माआधी काय खाई कोणालाही नाही ठावे
मृत्यूपरांतचे पण कोडे कसे उमजावे?
तीळतांदळाचा पिण्ड फक्त कावळयांचा घास
पंचपक्वान्नांचा मग घ्यावा कशासाठी ध्यास?

घालवावी मुलाबाळांसवे वर्षें उरलेली
नातवंडांनी असावे बागडत भोवताली
कौतुकाने पाहताना घ्यावा शेवटचा श्वास
आणि करावे प्रयाण अखेरीच्या प्रवासास

शेवंती

अग शेवंती‚ शेवंती‚ किती फुललीस बाई
तुला आणले जिने ती आज बघायला नाही*
तिला अर्पियले होते फूल पहिलेवहीले
किती अभागी तू पोरी‚ तिने नाही देखियले

अग रागावू नकोस, तिला बरे नव्हते ना?
तुझे कळयांचे वैभव तिने पाहिले होते ना?
खात्री बाळग मनात‚ आनंदली असती ती
फुले ओंजळी भरून तिने चुंबिली असती

रोज टपोरेसे एक फूल खुडतो तुझे नि
तिच्या तसबिरीवरती देतो अल्गद ठेवुनी
मग पाहतो डोळ्यात‚ तिचे हसू दिसते ते
जाणवते‚ मन तिचे कौतुकाने ओसंडते

नाही हजर समक्ष जरी बोलाया तुझ्याशी
आणि बाळांना या तुझ्या धरायला हृदयाशी
तरी खंतावू नकोस‚ अशी फुलतच रहा
आहे नक्की येणार ती‚ तिची वाट जरा पहा**

*माझ्या दिवंगत पत्नीने शेवंतीचे इवलेसे रोप भारतातून आणून लावले होते।

**ती माझी नात बनून पुन्हा जन्म घेणार आहे अशी कल्पना.

'साथ'

साथ माझी प्रिये आज का सोडली ?

जेथ मी जायचो यावया तूं हवे
आज तूं मात्र मज का न नेले सवे ?
एकतेची शपथ आज का तोडली ?

झुंजलो जीवनाशी सदा जोडिने
सुख असो दु:ख वा सोशिले गोडिने
आज खेळी हि अर्ध्यात का सोडली ?

कितिक नावे तुझी, ‘ओ’ तरी यायची
शीळ मी घालता साद तू द्यायची
का सखे ही प्रथा आजला मोडली ?

एकही दिवस ना बोलणे सोडले
सलग हे आठ दिन मौन का धारले ?
त्याच मौनात मग का कुडी सोडली ?

साथ माझी प्रिये आज का सोडली?

‘गीत हे हळुवार माझे’

चन्द्रम्याच्या या रुपेरी चांदण्याने भीज तू
गीत हे हळुवार माझे पांघरोनी नीज तू

मंदश्या वाय्रासवे ही रातराणी डोलते
डोलताना सुरभीचे भांडार अपुले खोलते
उधळुनी देते सुगंधा, त्यात थोडी भीज तू
गीत हे हळुवार माझे पांघरोनी नीज तू

करपुनी टाकीत सॄष्टी दिवसभर जो कोपला
तो रवीही चांदण्याच्या गारव्याने झोपला
गारव्यामध्ये कशाला आठवावी वीज तू?
गीत हे हळुवार माझे पांघरोनी नीज तू

रात्र वैरी कधिच नसते, जाण तिज तू निजसखी
राहुनी जागी नको होऊ विसाव्या पारखी
काळज्या सोडून साया कर रिते काळीज तू
गीत हे हळुवार माझे पांघरोनी नीज तू

हरएक गज़ल माझी

सखये, नको विचारू ही व्यर्थ पहेली,
… हरएक गज़ल माझी कोणास वाहिलीॽ

भ्रमरापरी कधी मी स्वच्छंदसा भटकलो
पण भारल्या क्षणी या कमलात बंद झालो
प्रीती कशी म्हणावी अव्यक्त राहिली ॽ
… हरएक गज़ल माझी कोणास वाहिलीॽ

मदिरा समर्थ नव्हती मज उन्मनी कराया
तव विभ्रमात होती ती जादुगरी माया
माझी अशी दशा का नाहीस पाहिली ॽ
… हरएक गज़ल माझी कोणास वाहिलीॽ

भुवया कमान झाल्या अन नेत्रबाण सुटले
शरविद्ध हृदय माझे शतधा विदीर्ण झाले
छबि लोचनी कुणाची माझ्या स्थिरावली?
… हरएक गज़ल माझी कोणास वाहिलीॽ

सखये, नको विचारू ही व्यर्थ पहेली,
… हरएक गज़ल माझी कोणास वाहिलीॽ

'ग्रीष्म'

ऋतुचक्र फसुनी आहे, तल्खीस अंत नाही
ग्रीष्मातल्या तरीही जगण्यात खंत नाही

होती उमेद धरिली लंघीन मेरू पायी
रक्ताळलो परंतु काटयात ठायी ठायी
मी वेचिल्या फुलांना उरला न गंध काही
ग्रीष्मातल्या तरीही जगण्यात खंत नाही

पाऊल तापलेले कुरवाळता मी पाही
मम भार साहवे जी, ती तडकली धराही
मी शोधिला परंतु फुलला वसंत नाही
ग्रीष्मातल्या तरीही जगण्यात खंत नाही

ना वांछिले बगीचे, सुम­पर्ण गालिचेही
वर्षाव अत्तराचा ना इच्छिला कदाही
पण या सदाफुलीला कसला सुगंध नाही
ग्रीष्मातल्या तरीही जगण्यात खंत नाही

‘मदहोशी’

जागे नको करू ना, स्वप्नात राहु दे
धुंदीत वारुणीच्या ही रात जाउ दे

अधरातली तुझ्या दे मदिरा अजून थोडी
प्याल्यातल्या सुरेला येते तिची न गोडी
हा मख्मली करांचा काढू नकोस विळखा
झुलुपात रेशमी या गुंतून राहु दे
धुंदीत वारुणीच्या ही रात जाउ दे

हळुवार चुंबुनीया उघडवु नकोस डोळे
प्रतिबिंब तव मुखाचे मी बंद त्यात केले
राणी तुझ्या मिठीने उबदार या निशेची
जादुभरी खुमारी वाढून राहु दे
धुंदीत वारुणीच्या ही रात जाउ दे

गातील पाखरे गे जेव्हा पहाट गाणी
अन दीप चांदण्यांचे मंदावतील राणी
उमलूनिया कळ्यांची होतील फुले तेव्हा
झुळुकेस गंध त्यांचा घेऊन येवु दे
धुंदीत वारुणीच्या ही रात जाउ दे

’गीत गाऊ नको’

स्वप्न दावू नको, जीव लावू नको
प्रीत सांगेलसे गीत गाऊ नको

वाट मी पाहिली होउनी बावरी
शब्द होते तरी स्तब्ध आसावरी
पाहता पाहता सांज झाली आता
दर्द छेडीलसा सूर लावू नको

शीळ ही वाढवी काळजाची गती
पीळ पाडी जिवा, स्वॆर होई मती
बांधल्या भावना, आवरोनी मना
बांध फोडीलसा पूर वाहू नको

अंतरंगी कधीचाच आलास तू
अश्रुरूपे कधी व्यक्त झालास तू
रूप घेऊनिया, मूर्त होऊनिया
पापणीपाठुनी आज येऊ नको

स्वप्न दावू नको, जीव लावू नको
प्रीत सांगेलसे गीत गाऊ नको

‘प्रियतमे’

खुलती बटा गालांवरी‚ मऊ रेशमाच्या झालरी

गोरा गुलाबी हासरा चेहरा तुझा सखी लाजरा
कचभार जो स्कंधावरी आषाढ घन जणू अंबरी
खुलती बटा गालांवरी

क्षणमात्र उचलशि पापण्या‚ शर येती हृदया विंधण्या
घायाळ या जीवास दे‚ झुलुपांची शीतल सावली
खुलती बटा गालांवरी

डरणार ना मरणास मी जर आस माझी हो पुरी
मजसाठी तव नेत्रांतुनी बस एक अश्रू झरे तरी
खुलती बटा गालांवरी

मजला नको जीवन पुन्हा‚ निष्प्रेम जगणे हा गुन्हा
माझ्या स्मॄतीला मात्र दे जागा जराशी अंतरी
खुलती बटा गालांवरी

अर्पणपत्रिका

“ के ”
सांगायचो‚ हळू बोल.
लडी उलगडतील अन्
भळभळ खाली सांडतील शब्द अशी भरभर बोलू नकोस.
ठेचकाळतील ते‚ दुखावतील कदाचित‚
मग त्यांची समजूत काढायला
अश्रूंना ओघळावे लागेल माझ्या.
अन् ओघळलेल्या अश्रूंबरोबर वाहून गेले तुझे शब्द तर
माझ्या वाटयाला काय राहील ?
कुठून शोधून आणू त्यांना ?
तेच घडले न आता ?
बोल ना कुठून शोधून आणू ?
सांग ना‚ बोल ना. आता का गप्प झाली आहेस ?


के,
माझे हे गान
तुलाच अर्पण
पारिजातकाखाली बसली असशील तेव्हा
तिथे गुणगुणावेस तू म्हणून.